எத்தனை வகையான கேம்ப்புகள்....!!!ட்ராயிங், பெயிண்ட்டிங், க்ராப்ட் வேலைகள், ஸ்போக்கன் இங்லீஷ், ஸ்விம்மிங், கராத்தே, வாய்ப்பாட்டு, கீபோர்டு, டான்ஸ், ஸ்கேட்டிங்...இத்தியாதி...இத்தியாதி.
இந்த இத்தியாதிகளில் ஒன்றான ஸ்கேட்டிங்-ஐ தன் மகனுக்காக தேர்ந்தெடுத்தாள் என் மகள்.
அதற்கு ஒரு மாசம் கோர்ஸ்க்கான பணம் கட்டி, தேவையான ரத,கஜ,துரக,பதாதிகளையும் வாங்கிவந்தாள்.
மறுநாள் மாலை ஐந்து மணிக்கு பெசண்ட்நகர் பீச்சில் ஸ்கேட்டிங் தளத்துக்குப் போனோம்.
அதற்கு முன்பே குழந்தையிடம் என்னென்ன செய்யணும், செய்யக்கூடாது எல்லாம் கிளிப்பிள்ளைக்கு சொல்வது போல் சொல்லி அழைத்துப்போனோம்.
ர.க.து.பதாதிகளையெல்லாம் மாட்டிக்கொண்டு கிளம்பியாச்சு. கெட் செட் கோ....
முதல்நாள், வேகமாக உருளாதவாறு சக்கரங்களை சிறிது டைட் செய்துவிட்டார் மாஸ்டர்.
பின் கைகளை முன்பக்கம் நீட்டியவாறு கால்களை தூக்கி தூக்கி வைத்து நடக்க வைத்தார்.
அம்மாக்கள் கூட போக வேண்டாம் என்றாலும் சில அம்மாக்கள் பிள்ளைகள்கூடவே நடந்தார்கள். அவர்களில் மகளும் ஒருத்தி. ஷன்னு எப்பவும் வெளியே போனால் அக்கம்பக்கம்
என்ன நடக்கிறது என்று கவனித்துக்கொண்டே வருவான்.
அதேபோல் ரோலரோடு நடக்கும் போதும் அக்கம்பக்கம் பார்க்காமல் மேலே பார்த்துக்கொண்டே வந்தான். “அம்மா! ஏரோப்ளேன்!!!!அம்மா! காக்கா!!!என்று கூவிக்கொண்டே நடந்தான்.
மாஸ்டர் ஓடிவந்து, ‘’நோ..நோ..நேரே பாத்து நடக்கணும்.” என்றது கொஞ்சதூரம் நேரே பார்த்துப் போவான், திடீரென்று நான் உட்கார்ந்திருக்கும் இடத்தை கண்டவுடன், “ஆச்சீ...என்று ட்ராக் என்னை நோக்கி திரும்பிவிடும். பேரன் நடப்பதைப் பார்க்கும் ஆசையில் உக்காந்திருப்பேன். உடனே, அம்மா..அம்மா நீ இங்கே உக்காராதேயேன், ப்ளீஸ்...! பீச்சில் கொஞ்சநேரம் வாக் போய்ட்டு வா!என்று என்னை துரத்திவிடுவாள். நானும் தேமேன்னு மணலில் அரைமணி நேரம் வாக்கிவிட்டு வருவேன்.
என்னடா...கண்ணா? அதுக்குள் டயர்டாச்சா? கமான் கெட்டப்!
நந்து மாஸ்டர் வந்து தட்டிக் கொடுத்து ரோலரில் உருட்டி விடுவார். மறுபடி கிளம்பும். ரெண்டு நாள் கழித்து ஸ்க்ரூவை கொஞ்சம் லூஸ் பண்ணி விட மெதுவாக உருளப் பழகினான்.
ஒரு வாரம் நல்லாவே இருந்தது. பிறகு அம்மா கால் வலிக்குது நோ ஸ்கேட்டிங் என்று சொல்லவாரம்பித்தான். “நீ ஒழுங்கா ஸ்கேட்டிங் போனால் வரும் போது ப்ளானடெம்மில் பாட்டரி கார் ஓட்டலாம், தோசை சாப்பிடலாம்” என்றெல்லாம் தாஜா பண்ணி மேலும் நாலு நாட்கள் ஓடியது. உண்மையிலேயே குழந்தைக்கு முடியவில்லை போலும், கால்களில் அணிந்திருந்த ரோலரின் கனம் அவனுக்கு தாங்கவில்லை, பார்த்தாலே தெரிந்தது. வேண்டாம் போதும் இந்த வயசுக்கு இது அதிகம். அடுத்த வருடம் பாத்துக்கலாம் என்று மாஸ்டரிடமும் சொல்லிவிட்டு அவரின் ஒப்புதலோடு, அன்றோடு ‘தம்மானது’.ஆனாலும் அவன் ஸ்கேட்டிங் போன நாட்களில் நான் கண்ட காட்சிகள் மனதுக்கு மிகவும் ரம்மியமாக இருந்தது. நம் குழந்தையை மட்டும் ரசிக்காமல் அங்கு ஸ்கேட்டிக் கொண்டிருந்த பல சிறுவர் சிறுமிகளையும் இன் கேமராவுக்குள் அடக்கினேன். பார்க்கப் பார்க்க பரவசம்!!! காற்றிக் கிழித்துக்கொண்டு அவர்கள் சல்லுன்னு பறப்பதைப் பார்க்கும் போது நாமும் கால்களில் ரோலரை மாட்டிக் கொண்டு பறக்கலாம் போலிருக்கும்
தனியே தன்னந்தனியே...
உக்கார்ந்திருக்கும் அம்மாக்கள்
என்ன ஒரு லாவகம்....!!!!!
இடையில் மாஸ்டர் விசிலடித்து அனைவரையும் வரிசையாக நிற்க வைத்து பயிற்சிகள் கொடுக்கிறார். ஸ்கேட்டிங் செய்யும் போது தேவையான நெழிவு சுழிவுகளை செய்து காட்டுகிறார்.
சிட்...ஸ்டாண்ட்!!!!
குனிந்து நிமிர்ந்து
பெரியவர்களோடு குட்டீஸ்களும் அரக்கப் பரக்கப் பார்த்து செய்வது பார்க்கப் பரசவசமாயிருக்கும்
நந்து மாஸ்டரின் கவனிப்பில் குழந்தைகள்.
அப்பாடா.....!!!கொஞ்சம் ரெஸ்ட்!!!!
ஸ்பைடர் மேன் உடையில் வந்த ரெட்டைச் சிறுமிகளில் ஒருத்தி. அவர்களின் அப்பாவிடம் இருவரையும் சேர்த்து படமெடுக்க அனுமதி கேட்டேன். அவர் ஓகே என்றார். அதற்குள் கேட்டுக் கொண்டே வந்த அம்மா நோ...நோ...! என்றுவிட்டார். அவரிடத்தில் நான் இருந்திருந்தால் அப்படித்தான் சொல்லியிருப்பேன். திருஷ்டி அல்லவா? முன்பின் தெரியாதவர்கள் தானே நாம். ஆனாலும் விடவில்லை. ஒரு குட்டி இங்கே!!
இன்னொரு குட்டி இங்கே
ஸ்பைடர்கேர்ள் தொப் என்று விழுந்துவிட்டாள்.
ரோலரில் வழுக்கி வழுக்கி தொப் தொப் என்று விழுவதும் ரசிக்கும்படியாயிருக்கும்.
வேகம் வேகம் போவோம் போவோம்.....
மாஸ்டரின் ஆணைப்படி நன்கு பழகிய சிறுவர்கள் ரயில் வண்டி மாதிரி வரிசையாக சல்லுன்னு காற்றைக் கிழித்துக்கொண்டு போகிறார்கள்.
பார்ப்போம் அடுத்த வருடம் எங்கக் குட்டி இப்படி சல்லுன்னு போகிறானா என்று.
