திருப்பதி தரிசனம்...FIRST COME THIRD BASIS!!!!

திருப்பதி ஏழுமலை வெங்கடேசா!!! உன் தரிசனம் கிடைப்பது ரொம்ப லேசா!!!!!
எந்த கோயில் தரிசனமமும் என்னைப் பொறுத்தவரை அழைப்பில்லாமல் போனால் சுவைக்காது. ஆமாம்...!..யார் அழைப்பதாம்?
வேறு யார் சாமிதான்!!

கோயில் தரிசனத்துக்கு அது உள்ளுரோ வெளியூரோ சட்டென்று கிளம்பிவிடமாட்டோம். அதுவும் விசேஷ நாட்களில்...சுத்தம்!
அந்த நாட்களில் போவதென்பது ரங்கமணிக்கு கொஞ்சம் அலர்ஜி!! 'ரொம்ப கூட்டமாயிருக்குமே? இன்னொரு நாள் போவோமே!'
ஓ!! போவோமே! நமக்காக கூட்டமில்லாத விசேஷ நாளன்று போலாமே! ஆனால் ஆண்டவன் அழைப்பு...இல்லையில்லை கட்டளை
வந்தால் ஓஓஓடி விடுவோம். அப்படி நாங்கள் போன கோயில்கள் நிறை.....ய! ஆறு முறை திருவண்ணாமலை கிரிவலம் உட்பட.

அப்படி பெருமாளுக்கு அபிஷேகத்துக்கு பணம் கட்டி நாலு வருஷம் கழித்து குறிப்பிட்ட நாளில் வரும்படி அழைப்பு...சாரி.. கட்டளை வந்தது. பணம் கட்டியது அண்ணன். ஆனால் அண்ணன் குடும்பத்தோடு எங்களையும்
வரும்படி அண்ணன் மூலம் கட்டளையிட்டார் ஏழுமலையான். நெல்லையிலிருந்து அண்ணன் குடும்பமும் சென்னையிலிருந்து
ரங்கமணி, நான், என் மகள் மூவரும் கிளம்பினோம். (மகன் வெளியூரிலிருந்தான்)

ஏழு மலைதாண்டி ஏழு கடல்தாண்டி ஏழுமலையானின் திருப்பதி சென்றடைந்தோம். மதியம் சாப்பிட்டுவிடு கோயிலைச் சுற்றியுள்ள
கடைகளில் ஸ்ர்ஃபினோம். கோயில்கடைகளில் மேய்ந்து சின்னச்சின்ன நினைவுப் பொருட்கள் வாங்குவது மிகவும் பிடித்தமானதொன்று.
மறுநாள் தான் அபிஷேகமென்பதால் நன்றாக சுற்றிவிட்டு சீக்கிரமே இரவு உணவை முடித்துவிட்டு அறைக்குத் திரும்பினோம்.

படுக்குமுன் பேசிக்கொண்டோம்....'காலையில் ஒரு மணிக்கே எழுந்து குளித்து ரெடியாகி சீக்கிரமே கோயிலுக்குப் போய்விட்டால்..
சுவாமிக்கு வெகு அருகில் அதாவது முதலாவதாக அமர்ந்து அபிஷேகம் பார்க்கலாம்.' எல்லோருக்கும் ஓஓஓகே!

நானும் அண்ணியும் பன்னிரெண்டு மணிக்கே எழுந்து குளித்து தயாராகி, மற்றவர்களையும் எழுப்பி ரெடியயகச் சொல்லி
அன்னா இன்னா என்று பட்டுப்புடவை சரசரக்க ஈரக்கூந்தல் மினுமினுக்க கோயில் வாசலை நோக்கி ஓடினோம். தரிசனத்துக்குச்செல்லும்
பாதை வெறிச்சோடிக் கிடந்தது......ஐ...யா! ஜாலி! நாமதான் முதலில் வந்திருக்கிறோம்! சந்தோஷமாக ஒருவர் முகத்தை ஒருவர்
பார்த்துக் கொண்டோம்!

காலியாகக் கிடந்த தரிசனப் பாதை வழியே உற்சாகமாக ஓடினோம்...ஓடினோம்...ஓடினோம் பாதையின் எல்லை வரை ஓடினோம்.
இடையில் ஓரிடத்தில் உட்கார வைக்கப் பட்டோம்....காரணம், சுப்ரபாதம் முடிந்துதான் அபிஷேகமாம்! சரி.. கொஞ்சம் ரெஸ்ட்.

இறுதியில் கோயில் பிரகாரத்தை வந்தடைந்தோம். அப்பாடா..! நாம் தான் முதலில்..!.சிறிது மூச்சு வாங்கினோம்.

என் மகள் என்னைப் பார்த்து, 'அம்மா!! அக்கட சூடு.' எங்கே..எங்கே..'கொஞ்சம் அப்பிலே சூடு!' என்றாள் குறும்பு கொப்பளிக்க. சூடிக்கொடுத்ததை சூடிக்கொண்டவனின் அபிஷேகம் காண எங்களுக்கு முன் இரண்டு குடும்பத்தினர் அங்கிருந்தனர்!! ஒஹ்ஹோ!!!!
அப்படியானால் அவர்கள் எப்போதே ரெடியாகி இங்கு வந்திருக்கவேண்டும்? ஏடு கொண்டலவாடா......! கண்ணைக் கட்டுதே..!!

எங்களுக்குப் பின்னால் இன்னும் மூன்று குடும்பத்தினர் வந்தனர் எல்லோரும் பிரகாரத்தில் ஒன்றாகக் கலந்து நின்றோம்.
ப்ஃஸ்ட் கம் ப்ஃஸ்ட் பேஸிஸாவது ஒன்றாவது.? கோயில் பொறுப்பாளர் ஒருவர் ஒரு லிஸ்ட்டொடு வந்து ஒவ்வொரு குடும்பத்தினர்
பேராக வாசிக்க வாசிக்க ஒவ்வொருவராக கோயிலினுள் செல்லவாரம்பித்தனர். அண்ணன் பேர் மூன்றாவதாக வாசிக்கப்பட்டது.

சன்னதிக்கு அருகிலாவது இடம் கிடைக்குமா..? கொஞ்சம் சுருதி குறைய சன்னதி நோக்கி நடக்கவாரம்பித்தோம். . .பெருமாள் குறுஞ்சிரிப்போடு.....'அடியார்கள் படியாய் கிடந்து பணி செய்ய விரும்பிய..' படியருகே எங்களுக்கான இடத்தை படியளந்திருந்தார்.
இறங்கிய சுருதி சும்மா... ஏழரைக் கட்டைக்கு ஏறியது! இந்த இடம் போதுமா இன்னும் கொஞ்சம் வேணுமா...?
இதுவே எதேஷ்டம் என்று மகிழ்வோடு படியருகே அமர்ந்தோம்.

அபிஷேக தரிசனம், அற்புதமாயிருந்தது. கண்குளிரக் கண்டோம். நெஞ்சம் மகிழ்ச்சியில் நிறைய, கைகள் பிரசாதங்களால் நிறைய
அறைக்குத் திரும்பினோம். ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டோம். 'எப்படி...? எப்படி....? முதலில் போனால் முதலில் பார்க்கலாமா ..?
யார் சொன்னது? நமக்கான இடத்தை அவனல்லவோ தீர்மானிக்கிறான்?!

பன்னிரெண்டு மணிக்கு எழுந்து எல்லோரையும் கிளப்பி ஒன்றரை மணிக்கு கோயிலை அடைந்து முதலில் போனால் அருகில்
பார்க்கலாம் என்று அடித்துப்பிடித்து ஓடிய எங்கள் அறியாமையை எண்ணி குலுங்க குலுங்க சிரித்தோம்....சிரித்தோம்...சிரித்து கொண்டேயிருந்தோம். இன்றும் அதை நினைத்தால்.....அதே குறையாத சுருதியோடு சிரிப்பு வரும். எல்லாம் ஏழுமலையானின்
குறும்பு விளையாடல்!!!!!!