ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலும் நாங்களும்

சின்னச்சின்ன ஹோட்டல்களிலும் ரெஸ்டொரண்ட்களிலும் கிடைக்கும் சுவையான வகைவகையான உணவுகள் பைவ்ஸ்டார் ஹோட்டல்களில் கிடைக்குமா? எனக்கு அனுபவமில்லை. காரணம் அதிகம் போனதில்லை.

என் மகனின் பிறந்தநாள் மற்றும் மகளின் முதல் கல்யாணநாள் என்று சிலமுறைதான் போயிருக்கிறோம். அப்போதும் அவர்களே விரும்பியதை ஆர்டர் செய்வார்கள்...அதுவே எங்களுக்கும் போதும் என்று நானும் ரங்கமணியும் சொல்லிவிடுவோம். நான் பின்னே வழக்கம்போல் மெனுக்கார்டை மேய்ந்துகொண்டிருப்பேன். புரியாத மொழியில் பதார்த்தங்கள் பேர்கள் இருந்தாலும் ப்ராக்கெட்டில் இன்கிரீடியண்ட்ஸ் என்னவெல்லாம் என்று போட்டிருப்பார்கள்.

அந்த காம்பினேஷன்களை மட்டும் மனதில் குறித்துக்கொள்வேன்.

அந்த வருடம் எங்களின் திருமணநாளின் போது மகளும் மருமகனும் வெளிநாட்டில் இருந்தார்கள். மகன் மும்பையிலிருந்தான். நான்கு நாட்கள் முன்பு மும்பையிலிருந்து போன்! மகன்தான் பேசினான். 'அம்மா! நாங்கள் அங்கு இல்லை என்று அனிவர்சரி கொண்டாமல் இருக்கவேண்டாம். இன்றே கடைக்குப்போய் உங்களுக்கு நல்ல பட்டுப்புடவையும் அப்பாவுக்கு நல்ல பேண்ட் ஷ்ர்ட்டும் எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்.'நல்ல' என்றால் அவன் அகராதியில் விலையுயர்ந்த என்று அர்த்தம். அடுத்து அவன் சொன்னது, மதியம் லஞ்சுக்கு ஏதாவது 5-ஸ்டார் ஹோட்டலுக்கு போய்வாருங்கள்!!வேண்டாமென்றாலும் கேட்கவில்லை.

பட்டுப்புடவை மேனியா எல்லாம் பறந்து போய் வெகு காலமாயிற்று. லேசான காட்டன் புடவைகள் மனதுக்கும் உடலுக்கும் இதம் சுகம். எதாவது விசேஷம் என்றால் கூட இப்பெல்லாம் சிறிய ஜரிகை இழையிட்ட பட்டுப்புடவைகள்தான் பிடிக்குது.

சிலபேர் பார்த்திருக்கிறீர்களா? முழம் ஜரிகையிட்ட பட்டுப்புடவையும் பட்டைபட்டையாக நகைகளூமாக ஆட்டோவில் வந்து இறங்குவார்கள். அவர்கள் சமூக மதிப்புக்கு அது தேவை.

சிலர் நல்ல கஞ்சி போட்ட காட்டன் புடவையும் கழுத்தில் உருளுவதே தெரியாமல் மெல்லிய செயினும் கைகளில் ஒற்றை வளையலுமாக பென்ஸ் காரிலிருந்து இறங்குவார்கள். அந்த காரே அவர்களின் சமூக மதிப்பை சொல்லிவிடும்.

ஏன்? இளையராஜா கூட ஆரம்பத்தில் புல்சூட்டில் தான் கச்சேரிக்கு வருவார். இப்போது...எளிமையான காட்டன் வேஷ்டி குர்தா. இனி ஆடையலங்காரத்தில் தன்னை வெளிப்படுத்தத் தேவையில்லை. இது உதாரணத்துக்கு சொன்னதுதான். இதில் நீ எந்த ரகம் என்கிறீர்களா? நான் எதிலுமில்லை நடுத்தர ரகம். ஒரு காலகட்டத்துக்கு மேல் இதெல்லாம் சலித்துவிடும் என்பது என் கருத்து. மற்றபடி யாரையும் சுட்டிக்காட்டுவது என் நோக்கமில்லை.

நானானி!!!எங்கோ போகிறாய். ரூட்டை மாத்து. ஓகேஓகே...

சரியென்று என் மகனின் ஆசைக்காக அவன் விரும்பியபடி துணிமணிகள் வாங்கி அணிந்து கொண்டு கோவிலுக்குப் போய்விட்டு அடையார் பார்க் ஹோட்டலுக்குச் சென்றோம். முன்னேபின்னே நாங்கள் தனியாக சென்றிருந்தால்...விஷ்க்கென்று தேவையான ரெஸ்டொரண்ட்க்குள் நுழைந்திருப்போம். பிள்ளைகளோடு வந்திருந்தால் அவர்கள் பின்னாலேயே பூனைக்குட்டி மாதிரி போயிருப்போம். இது புது அனுபவம். திக்குதெரியாத ஹோட்டலில் நாங்கள் தேடித்தேடி அலைந்ததை கண்ட ரிசப்ஷனில் இருந்த ஒருவர் ஓடோடி வந்து, கோவிலுக்குப் போய்வந்து நெற்றியில் விபூதியும் குங்குமமுமாக பக்திப்பழமாக நின்ற எங்களை
மரியாதையோடு "இதுங்களுக்கு இதுதான் சரி" என்று வெஜிடேரியன் ரெஸ்டோரண்ட்க்கு வழிகாட்டினார். நாங்கள் இருவருமே சிக்கன் பிரியர்கள். நான் அளவோடு சாப்பிடுவேன், ரங்கமணி வூடு கட்டி அடிப்பார்.

சரி ரெஸ்டோரண்ட்டுக்குள் நுழைந்தாயிற்று....வாரநாள் என்பதால் பதியம் ஒரு மணிக்கு கூட்டமே இல்லை. எங்களூக்கான மேஜையை காட்டி உட்கார வசதி செய்து கொடுத்தார் ஸ்டூவர்ட். 'sir! any spcial occation?' என்றார் எங்கள் கோலத்தைப் பார்த்து. "yes! today is our wedding anniversary!' என்றோம். 'happy anniversary! sir!' என்றபடியே சிறு கேக் ஒன்றை தட்டில் வைத்து மேஜையில் வைத்தார். தண்ணீர் மெனுகார்ட் எல்லாம் வந்தன. வழக்கம் போல் மெனுகார்டை எடுத்து படிக்கவாரம்பித்தேன். தலையும் புரியவில்லை காலும் புரியவில்லை. எதை எடுப்பது எதை விடுப்பது என்றும் புரியவில்லை.

நாங்கள் முழிக்கும் பேமுழியைப்பார்த்து உதவிக்கு வந்தார். 'madam! you can take southindian thali that'll suit you well' என்றார். நெற்றியில் எழுதி ஒட்டியிருந்ததோ?
தனித்தனியாக எதைஎதையோ ஆர்டர் செய்வதற்கு இது மேல் என்று 'ஓஓகே' என்றோம்.
அழகான தட்டுகளில் அழகான கிண்ணங்களில் தாலி வந்தது. பாத்திரங்களின் அழகு பதார்தங்களின் சுவையில் இல்லை.

சங்கீதாவிலோ கோமளாஸிலோ ஏன் சரவணபவனிலோ கூட இதைவிட ருசியாயிருந்திருக்கும்.


வேறுவழியில்லை. வீணாக்கக்கூடாது என்று சாப்பிட்டு முடித்தோம். ஐஸ்கிரீம், பழங்கள் வந்தன. அவைதான் பிடித்திருந்தன. எல்லாம் முடிந்து பில் வந்தது க்ரெடிட்கார்டை கொடுத்து எவ்வள்வு என்றுகூட பார்க்காமல் கையெழுத்துப்போட்டு கொடுத்தார். ''thank you sir! haver a nice day!' என்று வழியனுப்பி வைத்தார். 'really we had a nice day!' என்றபடி தப்பிதோம் பிழைத்தோம் என்று காரிலேறி வீடு வந்து சேர்ந்தோம். வழியில்தான் பில் எவ்வளவு என்று பார்த்தோம். ரூ.1700/ ஆகியிருந்தது!!

ரெண்டு தென்னிந்திய உணவுக்கா...?என்றார் ரங்கமணி. உணவுக்கில்லை..பறிமாறப்பட்ட பாத்திரங்களுக்கு....அவன் சொன்ன வாழ்த்துக்கு...வைத்த கேக்குக்கு...ஆடம்பரமான சூழ்நிலைக்கு என்றேன் நான். மேற்சொன்ன ஹோட்டல்களில் 200 ரூபாய்க்கு ருசியான ஸ்பெஷல் மீல்ஸ் குளம் கட்டி கும்மியடிக்கலாமே என்றார் ரங்கமணி.

சிரித்துக்கொண்டே வீடுவந்து சேர்ந்தோம். உடனே ஆசையாய் எங்களை அனுப்பிய மகனுக்கு போன் செய்து எங்கள் சந்தோஷத்தைத் தெரிவித்தோம். கூடவே, ஐயா! நீ சொன்னதுக்காகத்தான் போனோம் என்று நாங்கள் முழித்த முழி எல்லாம் விலா வாரியாக சொல்லி விலா நோக சிரித்தோம்

அவன் சொன்னான், அம்மா! அங்கு வருபவர்களில் முக்கால் வாசி பேர்கள் இப்படித்தான். நீங்கள் என்ன செய்திருக்கவேண்டும்...தெரியாதமாதிரி காட்டிக்கொள்ளாமல் ஜம்பமாக ஸ்டூவர்டை அழைத்து 'இதில் எது எங்களுக்கு சரியாயிருக்கும்? என்று கம்பீரமாக கேட்டிருக்க வேண்டும் என்றான். 'இதை நீ ஷொல்லவேயில்லையே?' என்றேன் வழியும் அசடை துடைத்தபடி.

எப்படியோ அவன் ஆசைப்படி புத்தாடையணிந்து பைவ்ஸ்டார் ஹோட்டலில் லஞ்ச் சாப்பிட்டு ஒருவர் மூஞ்சியை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டு வெகு சிறப்பாக திருமணநாளைக்கொண்டாடினோம்.

உங்களில் எத்தனை பேருக்கு இப்படிப்பட்ட அனுபவம் கிடைத்திருக்கிறது? நான் தயங்காமல் வெக்கப்படாமல் சொல்லிவிட்டேன். யாராவது சொல்கிறீர்களா?