திண்ணை வச்ச வீடு...புதுப் பொலிவோடு

MY 9-WEST!!!!

எல்லோரும் திண்ணைகளில் உட்கார்ந்து தேய்த்த பிறகு அதை புதுப் பொலிவோடு
ரெனவேட் செய்து தந்திருக்கிறேன்.

தெருவிலிருந்து படியேறினால் இரு புறமும் திண்ணைகள். அதில் ஒன்று பேக்ரெஸ்டோடு
கூடியது. அடுத்து சின்ன வாசல்வழி கடந்தால் பெரிய, நீளமான முற்றம்!

அங்கிருந்து நிமிர்ந்தால் ஜோடியாக இரு வீடுகள். ஒன்று வடக்குவீடு மற்றது தெக்குவீடு.
இதில் தெக்குவீடு ஏறக்குறைய அந்தப்புரம் மாதிரி. பெண்கள் நடமாட்டம்தான் இருக்கும். அப்பாவைப் பார்க்க வரும் வெளி ஆண்கள் வடக்கு வீட்டோடு சரி. சிலர் திண்ணை
யோடே சரி. இரண்டுக்கும் தனித்தனி படிக்கட்டுகள். இந்த அந்தப்புரத்தில்தான் எங்களது
ஆட்டம் பாட்டம் கொண்டாட்டமெல்லாம் நடக்கும்.
தெக்கு வீட்டுக்கு நேரே திருநெல்வேலி வீடுகளுக்கே உரிய சிமெண்டினால் கட்டப்பட்ட
நிரந்தர மணமேடை! செல்லமாக அழைப்பதானால் 'மணவட.'

கல்யாண மண்டபங்கள் கலாச்சாரம் வராத அந்தக் காலத்தில் அவரவர் வீடுகளிலேயே
திருமணம், பிற விசேஷங்களும் நடக்கும். எங்க வீட்டில் முதல் ஐந்து கல்யாணங்கள்
வீட்டிலேயே நடந்தேறின. காலத்தின் கட்டாயத்தால் மணவடை இப்போது நினைவுகளில்தான் உள்ளது.
மூன்று வருடங்களுக்கு முன் என் பெரியக்கா-அத்தான் ஐம்பதாவது திருமணநாளை
அவர்கள் கல்யாணம் நடந்த அதே மணவடை...இப்போது இல்லாததால் அதே இடத்தில்
நாற்காலிகள் போட்டு இருவரையும் உக்கார வைத்து மாலை மாற்ற வைத்து கொண்டாடியது
அவர்களுக்கு மறக்க முடியாததாய் அமைந்துவிட்டது.



இரண்டு வாசல்களோடு கூடிய உள் திண்ணை. இதற்கு மட்டும் வாயிருந்தால் அது சொல்லும் கதைகள் ஆயிரமாயிரம்!!நாங்கள் ஓடியாடி ஊஞ்சலாடி மகிழ்ந்திருந்ததெல்லாம் ஸ்லைட்ஷோ
மாதிரி ஓடுகிறது.

மோட்டார் சுந்தரம்பிள்ளை படத்தில் வருவது போல் கலகலப்பான குடும்பம் எங்களது.
ஐம்பதுகளில் தீபாவளி அன்று பெற்றோரை வணங்கி புத்தாடைகள் வாங்கி அணிந்து கொண்டு
சகோதர சகோதரிகள் ஒன்பது பேரும் ஒன்றாக இந்த திண்ணைக்கு வந்து...அப்போது
புழக்கத்தில் இருந்த 'கல்வெடி' பாக்கெட்டுகள் ஆளுக்கொன்றாக பிரித்துக்கொண்டு
ஒன்...டூ...த்ரீ...சொல்லிக்கொண்டு திண்ணையிலிருந்து முற்றத்தில் வீசி வெடித்து தீபாவளியின் கோலாகலத்தை ஆரம்பித்து வைப்போம். மறக்க முடிடியாத திண்ணை!!!
இப்போதைய தௌசண்ட் வாலா மாதிரி அந்த ஏரியாவே அதிரும்ல!!!!!!!!


முன் வாசலுக்கு நேரே முடுக்கு...இது கட்டாயம் எல்லா வீடுகளிலும் இருக்கும்.
வேலைக்காரர்கள், மற்ற வீட்டுக்குள் நேரே நுழைய அனுமதியில்லாதவர்கள் எல்லோரும் முடுக்கு வழியாகத்தான் பின்புறம் வருவார்கள். பாருங்கள் இக்கால ப்ளாட்டுகளில்
டாய்லெட்டில் ஏதாவது அடைப்பு ஏற்பட்டால் அதை சரி செய்பவர் நம் வீட்டுக்குள்ளும்
குறிப்பாக படுக்கையறை வழியாகத்தான் வரவேண்டியதிருக்கிறது. தீண்டாமை இப்படியாவது
ஒழிந்தால் சரி.


குட்டிப்பையன் விக்ரம் மாதிரி சின்ன வயதில் நான் சைக்கிள் ஓட்டக் கற்றுக்கொண்டது
இந்த முடுக்கில்தான்! அவனுக்காவது விழுந்துவிடாமல் ஓட்ட பின்சக்கரத்துக்கு இருபக்கமும்
இரண்டு சின்ன வீல்கள் உள்ளன. விழுந்து "வீல்"ன்னு கத்தவேண்டிய அவசியமில்லை.
ஒடுக்கமான முடுக்கின் இருபக்கசுவர்கள்தான் எனக்கு சின்ன வீல்கள். சைக்கிளும் இது மாதிரி
குட்டி சைக்கிள் இல்லை. லேடீஸ் சைக்கிளுமில்லை. அந்த பெரிய சைக்கிளில் பக்கச் சுவர்களைப் பிடித்துக்கொண்டு கற்றுக்கொண்ட தளம்.

அண்ணன் பிள்ளைகளோடு நான் இது போல் கில்லி, கிரிக்கெட், ஷட்டில் எல்லாம் விளையாடிய மைதானமும் இதுதான்

என் ப்ளாக்குக்கு நான் வெச்ச பேரில் உள்ள '9' இதுதான் எங்கள்(பொறந்த)வீட்டு விலாசம்.

மாடியின்....மச்சு-வின் முன்புறத்தோற்றம். அக்காலத்தில் பச்சைக்கலர் மூங்கில்தட்டிகள்
தொங்கிக்கொண்டிருக்கும். நவீனப்படுத்தியதால் ஏசிக்காக கண்ணாடி பொருத்தி மூடிவிட்டார்கள். இங்குதான் அப்பா அலுவலக கோப்புகள் பார்க்கும் ஆபீஸ்டேபிள்
இருக்கும்.

சமீபத்திய ஒரு கெட்-டு-கெதரில் நாங்கள் திண்ணை நிரம்பி வழிகிறோம்.கீழ்படத்தில் விளையாடும் பிள்ளைகளை 'காலரியில்லிருந்து' பார்த்து ரசிக்கிறோம்.

பாஸ்கெட்பால் விளையாடும் பிள்ளைகள்.

இந்த இடத்தில்தான் ஸோகால்ட் மணவட இருந்தது. அதன் தேவை இப்போது இல்லையாதலால் இடத்தை காலிசெய்துவிட்டது. அம்மா ஒரு பெரிய பாத்திரம் நிறைய
சாதம்,குழம்பு,கூட்டு, பொரியல் எல்லாத்தையும் நெய்விட்டுப் பிசைந்து எடுத்துக்கொண்டு
மணவடையில் அமர்ந்துகொள்வார். நாங்கள் அத்தனை பேரும் அம்மா உருட்டித்தரும் பெரியபெரிய உருண்டைகளை வாங்கிக்கொண்டு மணவடையை சுத்திசுத்தி வருவோம்
ஏன் பெரிய உருண்டைகள்? அப்பத்தானே ஒருத்தர் ஒரு ரவுண்டு வர சரியாயிருக்கும்!!!
பிறகு தயிர் சாதம், பழங்கறி, சுண்டக்கீரையும் உண்டு. உஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...
என்ன ருசி...என்ன ருசி...!அம்மா கையிலிருந்து வந்த உருண்டைகள் அல்லவா?

திருஷ்டியில் நம்பிக்கை இருக்கோ இல்லையோ இது கட்டாயம் எல்லார் வீடுகளிலும்
தொங்கிக்கொண்டிருக்கும். ஆனால் அக்காலத்தில் இங்கு சிட்டுக்குருவிகள் கூடுகட்டி குஞ்சு பொரித்து எப்போதும் கீச்கீச் என்ற சப்தம் காதுகளில் இனிமையாக ஒலித்துக்கொண்டிருக்கும்.
ஒருமுறை குருவிக்கூடு கீழே விழுந்து குஞ்சுகள் கீழே தவித்ததைப் பார்த்த அப்பா
வேலைக்காரனை ஒரு பலகையை அந்த இடத்தில் சொருகி, குஞ்சுகளை கூடோடு பத்திரமாக
எடுத்து அதே இடத்தில் வைக்கச் செய்தார். குருவிகள் கீச்கீச்சென்று
சுத்திசுத்திப் பறந்து நன்றியை சொல்லிக்கொண்டது. இப்போது குருவிகளின் கீச்சொலிகள்
காணாமல் போஒய்விட்டன.

இதுதான் வாழையடிவாழையோ? அப்பா அமர்ந்து கோலோச்சிய நாற்காலியில் பேரன்!அவன் மடியில் கொள்ளுப்பேரன்! பின்னால் படத்தில் பேரனின் கொள்ளுத்தாத்தா!!!!என்னோட
தாத்தா! இந்த நாற்காலியில் உக்காந்தால் அது நம்மை சுகமாக வாங்கிக் கொள்ளும். இப்போதைய குஷன் நாற்காலிகளில் இல்லாத சௌகர்யம் இதில் உண்டு.

என்னோட ஆச்சி!! மேலே உள்ள தாத்தாவையும் இந்த ஆச்சியையும் நான் பார்த்ததில்லை.
முதன்முதல் ஆச்சி படத்தைப் பார்த்தப்போ, நல்ல உயரமும் சதையுமாகவும் கலராகவும் காட்சியளித்த ஆச்சியை, '....நாட்டுக்கட்ட...வசமா எங்கிட்டருந்து தப்பிச்சுட்ட!'ன்னு பாடத்தோன்றியது. மேலேருந்து ஆச்சி கேட்டு சிரித்திருப்பாள்.அவரோடு இருக்கவில்லையே...விளையாடவில்லையே, கதை கேக்கலையே என்று ஆதங்கமாயிருந்துது. ஆச்சி,தாத்தாவையெல்லாம் பார்க்கவில்லையே என்ற ஏக்கம் அவர்கள் படங்களைப் பார்த்தபோது வந்தது. ஆமா....!
எட்டாவதா பொறந்த்துட்டு தாத்தா பாக்கலை...ஆச்சி பாக்கலைன்னா என்ன அர்த்தம்!!


வெளிவாசல் திண்ணை...ரோட்டடியில்.

எங்க வீட்டில் எக்காலத்திலும் தண்ணீருக்குப் பஞ்சமேயில்லை. இறைக்க இறைக்க வற்றாத கிணறு, அடிக்க அடிக்க பொங்கிவரும் அடிபம்பு, அதற்கும் மேல் மூன்று முனிசிபல் வாட்டர்
கனெக்ஷன். இந்த அடிபம்பில் குளிப்பதே சுகமாயிருக்கும். பலமா ஒரு அடி அடித்துவிட்டு
குழாயிடியில் உக்காந்தால் ரெண்டு நிமிஷங்களுக்கு தண்ணீர் கொட்டோகொட்டுன்னு கொட்டும். இன்றும் அதே போல்தான் கொட்டுகிறது.


உள் வீட்டிலிருந்து பின்புற வாசல். வலது புறம் மாட்டுத்தொழு இருந்தது. மாடுகளுக்கு
பருத்திக்கொட்டை, புண்ணாக்கு அரைப்பதற்கு தரையோடு அமைந்த ஆட்டு உரல்.
மேல் பக்கம் வெள்ளையாய் தெரிவது கிணறு. ஆட்டுக்கல்லுக்கும் கிணறுக்கும் நடுவேதான்
பெரிய வெந்நீர் அடுப்பு இருந்தது. அதில்தான் காமாட்சி எனக்கு பூண்டு, பனங்கிழங்கு, சீனிக்கிழாங்கு எல்லாம் சுட்டுத்தருவாள். அந்த சுவையெல்லாம் காமாட்சி, வெந்நீர் அடுப்போடு
போயிற்று.

பின் வாசலிலிருந்து வீட்டுக்குள் தெரிவது சாப்பாட்டு அறை. டைனிங் டேபிள் போட்டு
சாப்பிடுவது அப்பாவுக்குப் பிடிக்காது. தலைவாழை இலை போட்டு பதார்தங்கள் பரிமாறி
இலை முன் சம்மணம் போட்டு அமர்ந்து இடதுகையை இடதுகால் முட்டின்மேல் வளைத்து
வைத்துக்கொண்டு கம்பீரமாக சாப்பிடும் அழகே அழகு!!!

ஒட்டக்கூத்தன் பாட்டுக்கு ரெட்டைத் தாழ்பாள்!!! எங்க வீட்டு பொற வாசல் கதவுக்கு
நாலு தாழ்பாள்!!!!

நாலு தாழ்பாளையும் நீக்கி கதவைத் திறந்தால்......சிலுசிலுவென்று அரசமத்துக் காத்தும் அதன் அடியில் அமர்ந்து அருள் செய்யும் பிள்ளையாரையும் தரிசனம் செய்யலாம்!!
ஆம்! அரச மரத்தடியில் அமர்ந்து கொண்டு அருளாட்சி செய்யும் பிள்ளையாரை வணங்காமல்
எந்த காரியமும் செய்ய மாட்டோம். வடக்கே வெளியூர்களூக்கு செல்வதானாலும் இவரைக்
கடந்துதான் செல்ல வேண்டும். சிதறும் சிதறுகாயை ஏற்றுக்கொண்டு வழியனுப்பி வைப்பார்.
அதிலும் எங்க அண்ணாச்சி, மதினி மதுரைக்கோ சென்னைக்கோ காரில் செல்வதானால்
முன்வாசல் வழியே 'டாட்டா..!' காட்டிவிட்டு, நாங்கள் தடதடவென்று வீட்டுக்குள் ஓடி
பட்டாலை, ரெண்டாம்கட்டு, நடுக்கட்டு, சாப்பாட்டு அறை, வெந்நீர் அடுப்பு, கிணறு எல்லாம்
ஆஞ்சனேயர் லங்கையை தாண்டியதுபோல் தாண்டி ஒட்டக்கூத்தர் கதவைத்திறந்து பொறவாசல்
நடையை அடையும் போது கார் அங்கே வந்திருக்கும். அங்கேயும் பிள்ளையாருக்கு சிதறுகாய் உடைத்து வண்டி கிளம்பும் வரை 'டாட்டா..!' காட்டிக்கொண்டிருப்போம்.

எல்லாம் சொல்லி பிள்ளையார் அமர்ந்திருக்கும் அரசமரத்தடி பற்றி சொல்லாவிட்டால்
நிறைவாக இருக்காது. ஏப்ரல்,மே மாதங்களில் புதுத்தளிர் விட்டிருக்கும் மரம்,
பள்ளிகள் திறக்கும் ஜூன் மாதத்தில் துளிர்ரெல்லாம் முழுமையான இலைகளாக வளர்ந்து
சிலிசிலுவென்ற அந்தக்காத்து வெகுசுகமாயிருக்கும். அந்தக் காத்துக்கு நாங்கள் வைத்த பெயரே
'ஸ்கூல் காத்து' என்பதுதான்.

திண்ணை நினைவுகள் மறக்கமுடியாதது. பொதுவாக திண்ணைகளில்தான் விளையாட்டுகளும்
ந்டக்கும் விவகாரங்களும் நடக்கும் ஊர்வம்புகளும் நடமாடும். ஒரு பாய் தலகாணி போட்டால்
சுகமான தூக்கமும் கிடைக்கும். மொத்தத்தில்.....

"இந்த திண்ணைப் பேச்சு வீரரிடம் ஒரு கண்ணாயிருக்கணும் அண்ணாச்சி!
நாம ஒண்ணாயிருக்கணும் அண்ணாச்சி!!!!!!!!!!

பாலபாரதியின் திண்ணையிலும் ஒதுங்கிக்கொண்டேன்.
http://blog.balabharathi.net/திண்ணை/