மண் வாசனை மணத்தது - சர்வேசன்500 ‘நச்’ சிறுகதைப் போட்டி

’என் கணவர் வாய் திறந்தால் நச்னு அவர் எந்த ஊர்காரர் என்று கண்டுபிடித்துவிடுவார்கள்.’ என்று பஸ்ஸில் வரும் போது தன் தோழியுடம் சொல்லிக் கொண்டே வந்தாள் சந்திரா.

’அதெப்படி? அப்ப நீ பேசும் போது மட்டும் கண்டுபிடிக்க மாட்டார்களா?’ மாலதி.

‘ஹூஹும்! நான் கூடிய மட்டும் எந்த வட்டார மொழியும் கலக்காமல் சுத்தமான தமிழில் பேசுவேனாக்கும்!’

‘ஓஹோ! செந்தமிழோ?’

‘அது செந்தமிழும் இல்லை கொச்சைத்தமிழும் இல்லை. வெறும் தமிழ், நல்ல தமிழ்.’

‘எங்கே ஓர் உதாரணம் சொல்லு பாக்கலாம்!’

‘என் கணவர், “இங்ஙன ஒரு பேப்பர் வச்சிருந்தேனே பாத்தியா? என்றால் நான் இங்க ஒரு பேப்பர் வச்சிருந்தேனே பாத்தியா? என்பேன்.
’பையப் போ’ என்றால் நான் மெதுவாப் போ என்பேன்.
‘வாரியல் என்றால் துடப்பம் என்பேன்.
இப்படியே உதாரணங்கள் சொல்லிக்கொண்டே வந்தாள் சந்திரா.

சிறிது நேரத்தில் கண்டக்டர், ‘டிக்கெட்....டிக்கெட்’ என்றவாறே அவர்களை நெருங்கி, ’டிக்கெட்’
என்றார். சரியாக அந்நேரத்தில் சந்திராவின் கண்ணில் தூசி விழுந்து கண்ணை கசக்கிக் கொண்டே இருந்தாள். கண்டக்டர்,’ என்னம்மா ஆச்சு?’ என்று கேட்டார்.

சந்திரா டக்கென்று அவளறியாமல் சொன்னாள், “கண் வலிக்கி!!!”
கண்டக்டர் நச்சென்று கேட்டார், “அம்மா நீங்க திருநெல்வேலியா?

பி.கு.
இக்கதை நச்னு இருந்தால் போட்டிக்கு, இல்லாங்காட்டி ச்சும்மா வாசிக்க. சேரியா?